Lukrowane pranie mózgu w diademie księżniczki

Mam w bliskiej rodzinie dziecko w wieku przedszkolnym. Dziewczynkę. Jest trzynaście i pół roku młodsza ode mnie. Na łazienkowej półce w domu, który zamieszkuje wraz z mamą i babcią, spostrzegłam błyszczyk oraz flakonik perfum (Only for girls!). Przy innej okazji miałam też okazję ujrzeć różowy lakier do paznokci. Poczułam się nieswojo.

Jedyne pachnidła, którymi się interesowałam, gdy miałam pięć lat, to owocowe szampony do włosów i płyny do kąpieli. Nie miałam całej szafki wypełnionej filmami DVD (abstrahując od tego, że w połowie lat dziewięćdziesiątych mało kto w Polsce słyszał o DVD), jedynie kilka kaset VHS - pamiętam Króla Lwa, Pocahontas i Alladyna. Miałam za to mnóstwo książeczek i w miarę sprawnie samodzielnie je czytałam. Uczyłam się także odczytywać godzinę z zegara ze wskazówkami i jeździć na wrotkach oraz rowerze. Miałam jedną oryginalną lalkę Barbie i kilka Barbiekształtnych. W wieku lat pięciu nie miałam zbytniego rozeznania w cenach, natomiast, kiedy miałam siedem zerkałam już czasem na etykiety w sklepach i co bardziej wyszukane zestawy Mattel kosztowały około 200 zł (dla porównania: średnia płaca wynosiła wtedy 1239,49 zł- za Money.pl). 

Jako dwuletni berbeć nie oglądałam telewizji w ogóle, moja krewniaczka zaś nie umiała jeszcze dobrze chodzić, a już wlepiała oczka w Teletubisie i kreskówki emitowane przez program MiniMini.

Wiele moich koleżanek przebierało się na przedszkolne zabawy za księżniczki (ja zawsze wolałam postacie posiadające nieco więcej charakteru, np. indianki)i marzyło, by w takowe się przeistoczyć. Trend księżniczkowy w przedszkolach ma się doskonale i rośnie w siłę, niemniej kilkanaście lat temu pięciolatki inspirowały się bohaterkami klasycznych baśni, a dziś ich idolkami są one. Ktoś spyta: co to za różnica? Otóż, wokół baśni Perraulta, braci Grimm (w tym i poprzednim przypadku odbrutalizowanych i dostosowanych do dziecięcej percepcji. Oryginalne baśnie tych panów są naprawdę okrutne.)i Andersena nie wyrosła nigdy ogłupiającą i lukrowana otoczka, natomiast cały ruch związany z Księżniczkami Disneya i analogiczny skoncentrowany wokół Barbie ma na celu jedynie nakręcenie sprzedaży wzmiankowanych już kosmetyków, kolejnych filmów, pościeli, tapet, naczyń, zegarków i czego tam jeszcze nie wymyślą. 

Podobnie żałosny los spotkał Kubusia Puchatka, który jako bohater książek Milnego wzbudzał we mnie dużą sympatię, w wydaniu Disneyowskim zaś jest nieruchawym przygłupem. Naprawdę nie wydaje mi się, żeby oryginalny Kubuś był tak odpychająco tępy. Ale moja kuzynka nigdy się o tym zapewne nie przekona, bo książki niespecjalnie ją interesują. Po powrocie z przedszkola nie wychodzi na podwórko albo plac zabaw, aby podokazywać z zaprzyjaźnionymi dziećmi, tylko siedzi w swoim różowym pokoiku i zastanawia się „Jak mam się bawić Barbie Muszkieterką, skoro było ich trzy, a ja mam tylko jedną?”. Czasem wychodzi na urodziny koleżanek. Obowiązkowo organizowane w McDonald's.

Grafika pochodzi ze strony http://www.lrc.ky.gov, a moje wrotki były bardzo podobne, tylko w nieco pewniejszy sposób mocowało się je do butów.